*~*~*~*~*~*~*~* خدارو کجا میگیردیم؟ تو مسجد؟ لای تبرک هامون؟ کجا داریم میری؟ راه دور؟ کی از این بند الکی مادی که ذهن محدودمون برا خودمون ساخته دس میکشیم؟ چرا همه چیزو مادی میبنیم؟ مگه میشه همه چیو با ترازوی مندرج اندازه گیری کرد؟ مثلا همین عشق خودمون! کجا دیدی با کیلو بهت بکشن بدن؟ ب قول سهراب جانم: و خدایی که در این نزدیکی است: لاي اين شب بوها، پاي آن كاج بلند
o*o*o*o*o*o*o*o نامه ای که نوشتی هرگز نگرانم نکرد گفته ای بعد از این مرا دوست نخواهی داشت اما نامه ات چرا انقدر طولانی است؟ تمیز نوشته ای پشت و رو دوازده برگ؛ این خودش یک کتاب کوچک است هیچکس برای خداحافظی نامه ای چنین نمی نویسد نامه ات نگرانم نکرد هاینریش هاینه
..♥♥.................. از اکثر افراد که بپرسی ملاکت برای ازدواج چیه اولش یا میگه اخلاق یا میگه قیافه یا میگه خانوادش یا پول اما بنظرم اهداف دو طرف از زندگی کردنم خیلی مهمه که کسی خیلی بهش توجه نمیکنه ، اینکه من از این زندگی چی می خوام ، تویی که طرف مقابلمی چی می خوایی ؟؟ مثلا خودِ من دوس دارم آخرش یه جای دنجی واسه خودم بساز نزدیک جنگلی جایی ... یه مکان آروم خوشگل ، کلبه ی خودمو داشته باشم ، سریال ببینم ، برم توی جنگل پیاده روی ، شب با تلسکوپ ستاره هارو ببینم ، بتونم باهاش شب توی کلبم پلی استیشن بازی کنم کتاب بخونم و هزار تا کار دیگه ، اما ممکنه اون طرف عشق اینو داشته باشی هر هفته بره برنامه خونه اینو اون، بره هر هفته دریا شمال ، رابطه های دیگرانو حرفای مردم واسش خیلی مهم باشه همش ازشون حرف بزنه ، خب دیگه پس مسیرای توی زندگی ام خیلی مهمه امیر مازندرانی
^^^^^*^^^^^ دوم راهنمایی یه معلم ریاضی داشتیم تیکه کلامش این بود « خدا رو چه دیدی شاید شد » یادم میاد همون سال یکی از بچه ها تصادف کرد و دیگه نتونست راه بره... دیگه مدرسه هم نیومد. فقط یه بار اومد واسه خداحافظی که شبیه مراسم عزاداری بود. همه گریه می کردیم و حالمون خراب بود. گریه مون وقتی شروع شد که گفت به درک که نمی تونم راه برم، فقط از این ناراحتم که نمی تونم بازیگر بشم. آخه عشق سینما بود. سینما پارادیزو رو صد بار دیده بود. سی دی تایتانیک رو اون برای همه ی ما آورده بود. معلم ریاضی مون وقتی حال ما رو دید اون تیکه کلام معروفش رو به اون رفیقمون گفت « خدا رو چه دیدی شاید شد » وقتی این رو گفت همه ی ما عصبی شدیم چون بیشتر شبیه یه دلداری مزخرف بود برای کسی که هیچ امیدی برای رسیدن به آرزوش نداره امشب تو پیج رفیقم دیدم که برای نقش اول یه فیلم با موضوع معلولیت انتخاب شده و قرارداد بسته... مثل همون روز تو مدرسه گریه م گرفت فکر می کنی رسیدن به آرزوت محاله؟!؟ « خدا رو چه دیدی شاید شد » حسین حائریان
o*o*o*o*o*o*o*o من هیچ ندانم که مرا آن که سرشت از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت جامی و بتی و بربطی بر لب کشت این هر سه مرا نقد و تو را نسیه بهشت |خیام|
o*o*o*o*o*o*o*o زندگی شما از زمانی آغاز میشود كه افسار سرنوشت خویش را در دست گیرید o*o*o*o*o*o*o*o ویکتور هوگو
..*~~~~~~~*.. استرس یه حفره کوچیکه، اولش کم عمقه، شاید اصلا به چشم نیاد ولی رفته رفته بدون هیچ هشدار جدیای عمیقتر میشه تا جایی که وقتی چشم باز میکنیم، کیلومترها از سطح زمین دور شدیم هر بار که دیگران از ما سواستفاده میکنن، یک قسمت از روحمون مثل نوار چسب کنده میشه، فرقی نمیکنه چند بار تلاش کنیم اون تیکه نوار چسب رو به جای اولش بچسبونیم به هر حال دیگه چیزی مثل روز اول نمیشه بیخوابی یک شکنجهگره، مستقیم بر مغزمون شلاق میزنه و در حالی که از گوش، چشم و بینیهامون خون ریزی میکنیم پاهامون رو میشکنه تا مطمئن شه قرار نیست دیگه از جای خودمون بلند شیم تنهایی، هیولای زیر تخته، ولی دیگه فقط به اونجا محدود نمیشه، هر قدمی که بر میداریم درست پشت سرمونه، با موهای آشفته و دستهای لرزون سعی داره خودش رو مخفی کنه اما عیانتر از هر واقعیته افسردگی محکم در آغوشمون میگیره، انقدر محکم که برای نفس کشیدن شروع میکنیم به دست و پا زدن اما این کمبود اکسیژن بیحسمون میکنه تا جایی که به زنده بودن شک میکنیم کیمیا هویدا
دو دقیقه پیش
در حال حاضر هنوز بخش چت راه اندازی نشده است
دو دقیقه پیش
یکمی صبور باش عزیزکوم درستش موکونیم
دو دقیقه پیش
تست برای پیام طولانی چند خطی
خط دوم
خط سوم